BIODANZAREIZEN
DANS, REIS EN LEEF !!
LANGZAAM (G) AAN
Het leven gaat voort. De ene keer snel en haastig. De andere keer vreedzaam en traag. Het leven kent fases, die elkaar afwisselen als seizoenen. Hoe kijk ik naar het leven, nu ik zelf traag en langzaam ga? Er is een Braziliaans lied, dat begint met de woorden ‘Ando devagar’ (Ik ga langzaam). En eindigt met ‘Por ser feliz’ (Om gelukkig te zijn). Luister en lees. Leef langzaam en traag. Voel.
Herfst. De dagen worden korter. De natuur vertraagt. De natuur doet een stapje terug. Groene levenssappen drogen op. Het leven krijgt (een herfst)kleur. Rennen hoeft niet meer. Bewegingen worden trager. Een serene rust daalt neer. De herfst kondigt de winter aan. Ondanks (of dankzij?) vertraging gaat het leven voort.
Ik houd van de lente. Geef mij maar zonlicht dat groeit, en groen dat ontspruit. Daar voel ik mezelf jong en beweeglijk bij. De werkelijkheid is dat de ouderdom aanklopt. Ik vertraag. Ik voel me als een dwarrelend herfstblad dat een eigen kleur heeft gekregen. Een bruin-geel blaadje dat glinstert en glundert in de herfstzon.
Een mensenleven kent seizoenen, verschillende fasen. In de biodanza komt in de tweede helft van de vivencia de vertraging. Door de vertraging komen we dichter bij onze gevoelswereld. Het kwetsbaarste moment. “Als je het leven als levenskunst wilt beleven, dien je te vertragen om alle facetten van haar schoonheid in je op te nemen”, verduidelijkt een biodanzadocent.
Het Braziliaanse lied met de titel ‘Tocando em frente’ (voortgaan) schetst een positief beeld van iemand in de herfst van zijn leven (zie de vertaalde tekst hieronder). Vele ervaringen rijker blikt deze persoon – een veehoeder, cowboy – terug op zijn leven. Hij heeft verschillende smaken kunnen proeven. Hij heeft oog voor de kleine dingen en ziet gelukkige mensen om zich heen. Ieder leeft op zijn manier en in zijn eigen tempo. Dat waardeert en respecteert hij.
Ikzelf beleef ook herfst. Mijn bewegingen worden trager. Ik trek me terug uit het hectische leven. Door de gestage achteruitgang van mijn gezondheid, neem ik op mijn zestigste afscheid van mijn werk als professioneel geestelijk verzorger. Zo begint voor mij een nieuwe fase in mijn leven. Niet een fase van stil zitten, maar van langzaam voortgaan. Dat is overigens niet hetzelfde als (bewust) vertragen. Langzaam(g)aan leven. Relaxed leven zonder grote verwachtingen. Leven met een zachte ‘g’. Leven met een glimlach.
Tocando em frente – Voortgaan
Braziliaans lied van Almir Sater
Ik ga nu langzaam
Ooit had ik haast
Nu ga ik met een glimlach
Huilen deed ik immers al veel
Vandaag voel ik me sterker
Gelukkiger, wie weet
De enige zekerheid die ik heb is
Dat ik heel weinig weet
Niks weet ik
Ik denk dat het leven voluit leven
Eenvoudigweg is
Snappen hoe dingen lopen
En maar voortgaan
Zoals een oude veehoeder
Zijn kudde voortdrijft
Ik ga dag in dag uit
Langs de lange weg
Ik ga, de weg ben ik zelf
Herkennen de trucjes en drupjes dauw
De smaak van pastei en pastinaak
Nodig is liefde om het hart te laten kloppen
Nodig is vrede om te kunnen glimlachen
Nodig is regen om te bloeien
Iedereen bemint wel eens
Iedereen huilt
De ene dag kom je aan
En de volgende ga je
Ieder van ons
Stelt zijn eigen levensverhaal samen
Ieder wezen draagt in zich
De gave en de capaciteiten
Om gelukkig te zijn
06-12-2024